तुजविण..

तुजविण...

उभी मी अजुनही त्याच ठिकाणी

आठवणी जपलेल्या घेउन जा....!

तुजविण जगणे झाले विराणी

माझ्या भेटीस एकदा येऊन जा...!

           ...प्रल्हाद दुधाळ.

स्फोट.

स्फोट.
जेंव्हा सहनशक्तीचाही
होत असतो कडेलोट...
भावनांचा होतो उद्रेक
क्रोधाचा होई महास्फोट...
            .....प्रल्हाद दुधाळ.

ध्यास.

ध्यास.
रात्रंदिवस आजकाल
लागलासे तुझाच ध्यास...!
जगणे झाले अवघड
घस्याखाली जाईना घास...!
  ...प्रल्हाद दुधाळ.

का?

का?

अतूट ते होते नाते आपले

काय अपराध माझा घडला?

जन्मोजन्मीची गाठ ती सुटली   

विसर असा का माझा पडला?

           .....प्रल्हाद दुधाळ 

आठवण.

क्षण हे सजलेले या धुंद रात्री
हुरहुर मनी तुझी सय आली...!
नकळत आले डोळ्यामधे पाणी
आज पुन्हा तुझी आठवण आली...!
      ....प्रल्हाद दुधाळ.पुणे.

आस.

....आस ....
 हाकेस प्रेमाच्या त्या प्रतिसाद लाभता
जीवनी माझ्या नवी पहाट उजळली...!
 दर्शनाची  तुझ्या ग आता आस लागली
तुझ्या वाटेवर प्रितफुले उधळली....!
       .....प्रल्हाद दुधाळ.

वास्तव .

वास्तव .
काम क्रोध मद मत्सर वैरी 
घ्यावे समजून या वास्तवाला...!
क्षणभंगूर हे जीवन आहे 
शांत कर अहंकारी मनाला...!
....प्रल्हाद दुधाळ.

.....या वळणावर........

......या वळणावर........
आयुष्याच्या या वळणावर
कमावले किती कुचकामी...!
प्रत्येक क्षण मनी आनंद
शांत मन वृत्ती समाधानी ...!
.......प्रल्हाद दुधाळ.

प्रार्थना

..........प्रार्थना ..........

नीती अनिती नुरले आता भान 
माणूस लागे पशूपरी जगाया...!
ढळलासे तोल या वसुंधरेचा 
आता तरी सद्बूध्दी दे गणराया...!
.....प्रल्हाद दुधाळ.

वृध्द.

.............वृध्द ..............

अहोरात्र ते झटले तुजसाठी

जपले तळहाताचे फोड जसे...!

थकले वार्धक्याने दुर्बल झाले  

नकोच अंतर देवु आता असे...!

        प्रल्हाद दुधाळ.

डाव.

***********डाव***********

आयुष्य माणसाचे खेळ तो घडीचा

आनंदी उत्साही संस्मरणीय करू...!

सुसंवादाने दुव्यांना कच्च्या सुधारू  

पुन्हा डाव मांडू चल नव्याने हरु...!

      .....प्रल्हाद दुधाळ.

धुंदी

...........धुंदी..............

बाहूमध्ये अशी विसावता

वास्तवाचे भान न उरते...

सहवासाची नशा आगळी

स्पर्शासाठी सदैव झुरते...

    ....प्रल्हाद दुधाळ.

रक्षाबंधन.

..........**@**...........
रक्षाबंधन असे स्नेहबंधन
भावा बहिणीच्या या नात्यामधले...!
व्यवहारी आधुनिक जगानेही
पवित्र नात्यांचे उत्सव जपले ...!
       .....प्रल्हाद दुधाळ.

ओढ

..... ओढ.....

प्रीतीचे ते मंदीर दिसता

सौंदर्याने हरखून गेली...

नेई सख्याला हात खेचूनी

ओढ भेटीची अशी लागली...

      ....... प्रल्हाद दुधाळ. 

श्रीमंती.

......श्रीमंती......

बालपण ते श्रीमंत असते

निरागसतेला असतो भाव...

मालक असतो त्याच्या मर्जीचा

हक्काचा किनारा रंगीत नाव...

     ....प्रल्हाद दुधाळ. 

मस्ती

.......मस्ती........

हृदयाशी मला तू घेरे

धुंद कुंद ही अशी हवा...!

मस्तीत नाचून गायचे

सहवास हा तुझा हवा...!

     ......प्रल्हाद दुधाळ.

.....सोहळा......

  .....सोहळा......

 फुलला सदाबहरला संसारमळा

 सुखदुःखात देऊन अखंड संगत!

 जगणे झाले अपूर्व आनंद सोहळा

 चटणी भाकरीतही अनोखी रंगत!!

        .......प्रल्हाद दुधाळ.

........गोकूळ........

........गोकूळ........

मुलाबाळांच गोकूळ येईल खेळून

झाली दिवाबत्ती आता करते भाकर!

धनी येता शेतातून हसेल हे घर

आत्त्याबाई घ्यावा विंसावा घटकाभर!

       .......प्रल्हाद दुधाळ.

  

जीवनगीत

........जीवनगीत.......

उनाड वारा बहरली ही प्रीत

कसली लज्जा आणि कसली रीत.....!

ये एकमेकात विरघळून जाऊ

संगतीत गाऊ जीवनाचे गीत.....!  

     ......प्रल्हाद दुधाळ.

.........समंजस.......

.........समंजस........

वास्तव वेगळे आणि स्वप्न वेगळे,

केलेला समंजस तो स्वीकार होता!

जीवनास मम योग्य दिशा मिळाली,

किती लाघवी तुझा तो नकार होता!

           .........प्रल्हाद दुधाळ.

साद

........साद.......

मिलनाची घडी समीप ती

वाट पाहुनी हे डोळे शिणले....

श्रुंगार करूनी उभी दारी

तुजसाठी आर्त गीत गाईले...

        ...प्रल्हाद दुधाळ.

आतुर

......आतुर ....

सहजीवन ते असेल कैसे

वाट सख्या रे तुझी मी पाहते...

नटले सजले लज्जेत भिजले

नव वधू प्रिया रे बावरते...

        .....प्रल्हाद दुधाळ. 

स्वागत

.......स्वागत .....
रविकिरणांचे होई आगमन 
स्वागतास्तव मी त्याच्या सजले ग...
किरणांचा तर केवळ बहाणा 
सख्याच्या भेटीचे वेध लागले ग ....
.....प्रल्हाद दुधाळ

.संस्कार

......संस्कार .....
नटून थटून उभी द्वारी 
थाळी हाती ही पुजेची...
संस्कारांची होते जपणूक 
शिदोरी ही आपल्या परंपरेची...
.....प्रल्हाद दुधाळ.

.संस्कार वाणी

.......संस्कार वाणी......

दुर्लभ जरी टिकून आहे

आज्जीबाईची संस्कारवाणी!

कथा रंजक पुराणातल्या  

उद्बोधक परंपरा गाणी!!

      ......प्रल्हाद दुधाळ.

विठ्ठल नाम .

रूप ते सावळे

सानंदे पाहती

तालात नाचती

नाम ओठी.

दर्शन ते होता

रोमांचित तन

होते लीन मन

पायी त्याच्या.

साजरे ते रूप

घालू लोटांगण

झाले तन मन

भक्ती रूप.

धन्य झाले जिणे

होता ते दर्शन

मोक्षाचा तो क्षण

पांडूरंगा.

आता नको काही

लोभ हा असावा

शांतीचा विसावा

पायी तुझ्या.

कोप.

ग्लोबल वार्मिंग आणि प्रदूषण,

आकांक्षा मानवाच्या करपल्या...

निसर्ग कोपला ऋतू बदलले,  

नभ थेंबातुन झळा बरसल्या.... 

            .....प्रल्हाद दुधाळ.

गवसणी

शिकविलेस स्वाभिमानी जगणे,

माणुसकीने जिंकण्याचा ध्यास...

संकटातही आई शोधेन संधी,

घालेन गवसणी मी गगनास..!!

प्रीती तुझी ही संजीवनी मजला,

अर्थ नव्याने आला या जगण्यास....

साथीने या जीवन मंगल गाणे,

घालेन गवसणी मी गगनास..!!

मांडला डाव वारंवार मोडला

हिरावला आलेला तोंडाशी घास...

लढाई जगण्याची पुन्हा नव्याने

घालेन गवसणी मी गगनास..!!

माणसांना अनुभवले इतके,

समृद्ध समर्थ केले जीवनास....

साथीत जगतो समरसतेने,

घालेन गवसणी मी गगनास..!!

     ......प्रल्हाद दुधाळ.

वेदना 3

अनुभवले भोगले जे समोर वाढले 
आठवता कधी जीवनास या कंटाळतोII 
हार मी न मानली जगतो नव्याने परी,
वेदनेचा एक गाव मी ह्रदयी पाळतोII
......प्रल्हाद दुधाळ.

वेदना .

राहीली ना माणुसकी संवेदना संपली,
स्वार्थी तो प्रतिष्ठीत दयाबुध्दी हरपली,
नीती अनिती लाज लोभात ती हरवली,
वेदनेचा एक गाव मी ह्रदयी पाळतो!
....प्रल्हाद दुधाळ.

वेदना २ .

आपल्याच माणसांनी वार ते केले असे

गुंततो पुन्हा सवयीने पुन्हा सांभाळतोII

सहन होईना असे घाव दिले नात्यांनी

वेदनेचा एक गाव मी हृदयी पाळतो।।

               .....प्रल्हाद दुधाळ.

घाव

थांबविले आहे आता भावनांत गुंतणे,  

शब्दांचे ते घाव घेणे मी प्रयत्ने टाळतो।i

रोजची नशिबी अवहेलना हेटाळणी,

वेदनेचा एक गाव मी हृदयी पाळतो।।

              ......प्रल्हाद दुधाळ.

होड्या

माणसाचे हे आयुष्य,
कागदाच्या होड्या जशा...
भरकटते जीवन, 
वारा ठरवितो दिशा.... 
.....प्रल्हाद दुधाळ.

होड्या.

**************************
त्या पावसातल्या निरागस खोड्या,
पाण्यात सोडल्या रंगारंग होड्या.....
वास्तवात त्या कधीही  ना जुळल्या,
भातुकलीच्या खेळामधल्या जोड्या....
*****************प्रल्हाद दुधाळ.

सये.

तोच मी, तोच तो नदीचा  किनारा,
दाटते  हुरहुर पुन्हा  ती सखे ....
गीत स्मरते ,भासते आसपास,
अन् पुन्हा त्या सांजवेळी तू सये.....
             .........प्रल्हाद दुधाळ.

बहाणे.

फुलांत फुल हे रमले भासते ,
कवितेत त्याच्या हरवून जाते,
सत्य असे का लपवून लपते?
शृंगारुन त्याची ती वाट पहाते!
    .........  प्रल्हाद दुधाळ.

होळी.

घडले जे काही गैरसमजातून
आज विसरून सगळे ते जावू !
सण होळीचा हा करू साजरा
चला रंगात सारे रंगून जावू !!
     ..............प्रल्हाद दुधाळ .

पाऊस

हवा जेंव्हा गायब 
नको तेंव्हा हजेरी 
असा अती लहरी 
पाऊस हा !
...प्रल्हाद दुधा

उत्साह

चाहूल लागता रविकिरणांची,

 नगरात असा उत्साह दाटला...

पोटापुरता पसा मिळविण्या,

 जीव येथला कामास लागला....

...........प्रल्हाद दुधाळ.